Rouwen is rauw!
09 oktober 2011 -
Je
kan een verlies niet zomaar inslikken zonder er goed en bedachtzaam op te
kauwen. Iedereen wordt getroffen door verlies; verlies van dierbaren,
gezondheid, materie, lang geleden of net gebeurd, om verlies te kunnen
verwerken moet je rouwen. Rouwen is een werkwoord! Toch slikken we nogal eens
zonder na te denken bepaalde ervaringen in het leven meteen door, waardoor ze
niet te verteren zijn. Lees meer...
Creatieve
aanpassing
Rouwen
kun je zien als jouw proces om jezelf aan te passen aan een compleet nieuwe
situatie. Als kind leer je van volwassenen om je heen hoe je met verdriet om
kunt gaan; moet het weggestopt worden, moet je je groot houden of mag het er
zijn? Wat je ook voelt, het is belangrijk om niet voor je emoties weg te lopen.
Erken en accepteer alles wat je voelt. Laat de pijn toe en geef het een plek.
Als je alleen maar zon wilt, eindig je in de woestijn. Ik ervaar mijn tranen
als reinigende stromen en laat de pijn van een verlies tot in mijn botten toe. Dit maakt me mens. Voelen is leven!
Verwerkingsproces
De
verwerking van iedere vorm van verlies verloopt via een aantal fasen. De
intensiteit van de beleving is afhankelijk van de aard van het verlies en de
persoon. Allereerst is er de fase van ontkenning; je wil/kan het gebeurde niet
accepteren. Je voelt je verdoofd. Deze fase heb je nodig om even tot jezelf te
komen. De volgende fase is die van woede; ‘waarom ik’. Je wil iets of iemand de
schuld geven. Als de woede komt, betekent dit dat de pijn begint door te
dringen. Het is belangrijk dat je de woede uit. Daarna komt spijt en
schuldgevoel; ‘had ik maar…’ Je gaat onderhandelen; als ik vanaf nu aardig ben
dan…. Als ik vanaf nu gezond ga leven dan….’ Hoop (op herstel) is hier een
grote drijfveer. Hierna komt het verdriet, de depressie; ‘wat voor zin heeft
het nog…?’ Huilen is nodig om verdriet te verwerken. Spijt van wat niet gedaan
of gezegd is, speelt vaak een rol. Als je voldoende tijd en/of hulp hebt gehad
om door al deze stadia te gaan, kan je bij de laatste fase van aanvaarding
komen, de acceptatie van je lot. Er komt berusting, onthechting en loslaten.
Loslaten is niet hetzelfde als vergeten. Je hebt het verlies een plek gegeven.
Er zijn geen (zware) emoties meer. Je kan het verhaal helder en krachtig
vertellen. Je kunt verder met je leven.
Troost
Iemand
die net een zwaar verlies heeft geleden zal eerst opgevangen moeten worden.
Ruimte om het verhaal te mogen vertellen is de eerste stap van het
helingsproces. Toon erkenning en begrip. Stel open vragen. Een luisterend oor
en wat hulp bij praktische zaken troost enorm.
Geschenk
Als
je bereid bent om van het leven te leren, of het nu prettig of pijnlijk is, dan
ben je misschien later in staat om vredig te sterven, en daarmee geef je
degenen die straks achterblijven een prachtig en levensecht geschenk.
Opmerkingen: 2
Anoniem 21 feb
"Woede" schijnt een van de fases te zijn bij rouwverwerking n.a.v. verlies van een dierbare. Ik herken deze fase niet, ook niet na twee jaar. Wat zou de oorzaak kunnen zijn?Bart Verschueren 12 jul
De oorzaak is dat de fasen theorie van Elisabeth Kubler Ross niet helemaal klopt. EKR was een Amerikaans-Zwitsers Psychiater en zij heeft haar onderzoek gebaseerd op interviews met stervenden. Maar je eigen einde zien nabij komen is nog wat anders dan rouwen om de dood van een dierbare. Er zijn gelijkenissen, maar het is niet hetzelfde. Het 5-fasenmodel is ondertussen achterhaald en de nieuwe modernere rouwmodellen spreken niet meer van fasen. Niet iedereen doorloopt alle ‘fasen’ en ook niet in dezelfde volgorde. Het verloop in fasen zou ook kunnen doen veronderstellen dat aan je rouw ooit verplicht een einde moet komen, maar dat is niet noodzakelijk zo. Je hoeft je dierbare immers nooit los te laten, je kan ‘m leren anders omarmen. Dus jouw rouw is volstrekt normaal. Er is vaak boosheid in een rouwproces, maar niet altijd. Iedere rouw is uniek. Het is dus perfect mogelijk dat jij geen woede hebt gekend in je rouw. Dat maakt jouw rouwproces niet abnormaal. Warme groet. Bart. www.jouwplanb.com