Schepen verbranden?

29 oktober 2012 - Marc Henzen

Onlangs kwam een goede vriend – getrouwd met een mooie lieve vrouw, met samen drie prachtige kinderen – bij ons aankloppen om te praten. Tja, dan voelen we meteen de bui al hangen… het zal toch niet….? Ja hoor, hij had een vrouw ontmoet en is helemaal van de kaart. Ineens deugt er niet veel meer van zijn huwelijk, zijn kinderen doen ook nooit wat hij zegt, dat is hij nu helemaal zat, kortom, hij wil opnieuw beginnen, weg van oude patronen, nieuwe luchtkastelen najagen, alle oude schepen verbranden. Wie wil dat niet zo nu en dan…? Lees meer...

Confrontatie

De vraag is; wat heb je dan gemist binnen je relatie dat deze vacature kon ontstaan? Wat heb je er zelf aan gedaan? Waar loop je nu voor weg? Wat zijn de onaffe eindjes die blijven liggen? Wat lost het op? Wat had je nodig en waar ben je niet voor uitgekomen? In dit geval weten wij wat voor vrouw hij achterlaat; een vrouw die zichzelf regelmatig wegcijferde voor haar man en kinderen, die overal begrip voor heeft en die haar man alle ruimte gaf om zich verder te ontwikkelen en de dingen te doen die hij leuk vond. Haar aandeel in dit proces was dat ze haar eigen grenzen en behoeften nooit heeft aangegeven. En nu zit ze met de gebakken peren… als stank voor dank gaat hij er nu vandoor.

Verantwoordelijkheid

We maken ons hele leven door keuzes die verantwoordelijkheid met zich mee brengen. Onze verantwoordelijk bestaat er o.a. uit dat we als we in een relatie stappen de verantwoording nemen voor ons eigen geluk. Dat betekent dat je blijft investeren in elkaar. Ook hier is communicatie het sleutelwoord. Helaas dutten veel relaties in; je hoeft je best niet meer te doen om elkaar te veroveren? Je waant je veilig, maar ohwé, voor je het weet raak je elkaar onderweg kwijt.

Projectie

Natuurlijk ligt het aan de ander. Hij of zij begrijpt je niet meer. Er is geen spanning meer, geen uitdaging. Je hebt of krijgt kritiek op van alles en nog wat. Allemaal uitingen van onvrede. In plaats van kritisch naar jezelf te kijken wijs je met een dikke vinger naar de ander.  Het is natuurlijk makkelijker om conflicten buiten jezelf uit te vechten, in plaats van naar binnen te kijken waar je aan zou moeten werken. Als we klem zitten lijkt vluchten de beste oplossing, maar je neemt jezelf toch weer mee naar een volgende relatie.

Onvoorwaardelijke liefde?

Bestaat er zoiets als onvoorwaardelijke liefde, het pure geven vanuit liefde, zonder dat je een tegenprestatie verwacht? Moeders komen nog het dichtst bij dit ideaal, die blijven houden van hun kind, ook al gaan ze een pad op waar je niets van begrijpt. Als in partnerrelaties een partij regelmatig gekwetst wordt is het gauw gedaan met de liefde. Onze vriendin hoorden we tot slot zeggen tegen haar man: ‘als je bij haar gelukkiger bent, ga dan..’ Zij wil maar één ding; dat hij gelukkig is…  Waar vind je zo’n vrouw?

Opmerkingen: 2

  • Pim 08 dec

    Maar al te waar
  • Wim van de Poll 21 mrt

    hoezo zouden moeders meer dan vaders aanleg hebben voor "onvoorwaardelijke liefde".... zelf heb ik dat nogal anders meegemaakt... bovendien zijn er nogal verschillende uitingen van liefde....van pamperen tot bijbrengen van weerbaarheid..... kortom, ik vind die passage te kort door de bocht.....

Voeg opmerking toe

Email again:


GRATIS readers
aan te vragen via ons contactformulier!
______________________