Ontspan je lichaam, adem rustig en diep. Terwijl je zo ontspannen en rustig ademt, loop je een oude trap af, stap voor stap...
Het is
donker en je kunt weinig zien... Rustig probeer je je weg naar beneden te vinden,
en als je beneden bent gekomen blijf je even stil staan. Je ogen beginnen aan
het donker gewend te raken. Kijk eens om je heen. Je ziet een vaag en zacht
schijnsel. Het is diffuus, je kunt niet goed zien waar het vandaan komt...
Je begint voorzichtig te lopen en probeert je te oriënteren... Je weet zeker dat er een weg naar buiten is, al is die nog niet te zien... Het wordt iets lichter, het nevelige duister begint zachtjes op te lossen en je ziet nu dat er een put staat. Een diepe ouderwetse grote put, waaruit zacht en langzaam nevelslierten omhoog kronkelen... De slierten voegen zich samen en langzaam ontstaat er een figuur, het is een vrouw, haar contouren zijn nog wazig, maar ze worden steeds duidelijker, tot ze voor je staat en je haar herkent...
Het is je moeder. Daar staat ze zoals je haar kent. Maar tegelijkertijd is er iets dat door haar heen schijnt, iets stralends, iets groots, iets alomvattends, iets dat oneindig koesterend en warm is... Een tijdloze moeder, het eeuwige moederlijke…
Dan begint de vrouw te spreken; ik ben de moeder die jou het leven schonk. Ik heb je gedragen in mijn schoot toen het leven hunkerde naar jou... Mijn lichaam was het alchemistisch vat waarin zich een wonder kon voltrekken; de vorming van nieuw leven; jouw leven...
Ik ben de hemelse moeder en de aardse moeder. Als hemelse moeder ben ik oneindig, leven schenkend en leven minnend, leven koesterend en vol liefde. Als hemelse moeder heb ik jou gewenst en heb ik je al het goede willen geven. Je staat voor de vrouw die jou baarde, en die tegelijkertijd diep in haar wezen de oermoeder is die jou het leven schonk...
Een hemelse moeder heeft een voertuig nodig om haar liefde te kunnen schenken. Dat voertuig is de aardse moeder, een mens, zoekend en tastend naar haar eigen weg, naar haar eigen leven, naar haar eigen creativiteit en zin van het bestaan, hunkerend naar haar innerlijk kind….
Hoe jouw aardse moeder ook is geweest en wat je herinneringen aan haar ook zijn, besef dat achter haar uiterlijke verschijning, achter haar gedrag en houding, achter haar wanhoop en moed, achter haar twijfels en hoop, achter haar problemen en creativiteit, altijd de hemelse moeder aanwezig is… de kosmische kracht die van het leven houdt en voor wie elk kind van even groot belang is…
Je kijkt je moeder aan en je voelt beelden opkomen van vroeger. Laat ze gewoon ZIJN, kijk ernaar... Het kunnen fijne beelden zijn maar ook onaangename, blije en boze of verdrietige gevoelens, het mag er allemaal zijn... Erken dat ze er zijn en accepteer ze... Het is goed om ernaar te kijken en de beelden aan je voorbij te laten trekken…
Er staat een prachtige vrouw voor je, je moeder. Ze straalt en laat je koesteren in de warmte van haar liefde. Ze heeft een zilveren kistje in haar handen in de vorm van een maansikkel, en ze reikt je die aan met de woorden; 'kom kind, aarzel niet en leg al je jeugdverdriet en problemen en nare herinneringen in dit zilveren kistje…'
En je legt alles wat er voor jou misging in het zilveren kistje met de woorden; 'ik hoef niet te dragen wat niet van mij is…'
Voel hoe je handen en armen lichter worden, hoe heerlijk los en ontspannen je nek en schouders worden, jij hoeft niet langer dat te dragen wat bij je aardse moeder hoort, of bij haar moeder of haar moeders moeder…. Je hoeft slechts open te staan voor de liefde van de hemelse moeder die in haar aanwezig is en in al je vrouwelijke voorouders, en die door je moeder naar jou toe stroomt...
Als je klaar bent met het vullen van het kistje geef het dan in liefde aan haar terug en zeg; 'lieve moeder, ik geef u uw problemen terug. Doe ermee wat u wilt, alles is goed. Ik besef dat onze levens verschillend zijn en dat moet ook zo zijn. Ik ben u dankbaar dat u mij gedragen hebt. U hebt mij het grootste geschenk gegeven dat er bestaat; leven. Ik zal het naar eigen inzichten en naar eer en geweten vorm geven en u mijn leven lang eren omdat u mijn moeder bent, u een plekje in mijn hart geven en u nooit vergeten…'
De zachte verschijning van de moeder pakt het kistje aan en glimlacht warm. Ze zegt; 'dank je voor dit geschenk, nu kan ik ook verder…' en ze wrijft zachtjes over het kistje dat steeds intenser begint te glanzen tot het wel lijkt of er licht uit komt, zacht licht, als het schijnsel van de maan. Terwijl ze dit doet komen er dankbare beelden in je op, lieve herinneringen of steunende ervaringen of beelden hoe je het graag gehad had willen hebben. Geniet van deze positieve beelden, materialiseer ze in je handen als kleine flonkerende edelstenen, stuk voor stuk… en reik je handen met edelstenen naar je moeder...
Jullie staan nu beiden met uitgestrekte armen. Jij hebt de edelstenen in je handen die al het positieve en alle kracht symboliseren die je moeder je gegeven heeft, of die je zo graag had willen ontvangen, en je moeder heeft het maanlichte zilveren kistje in haar handen, en heeft alle problemen die bij haar horen teruggenomen...
Er begint een zachte zwoele wind te waaien, in cirkels om jullie heen, de ruimte om jullie heen verdwijnt, langzaam versmelten jullie… de nevelen die haar oorspronkelijk vormden bewegen zich met de wind om je heen en lossen langzaam op... Het maanlicht wordt tot een zilveren snoer dat de edelstenen omvat en samenbindt tot een eivormig juweel...
Je voelt een diepe rust, een intens vertrouwen. Je hoort een fluisterende stem vol liefde zeggen; ‘het ei met de juwelen is niet waar het om gaat, het zijn de juwelen in jezelf, die gevormd werden door de transformatie van je pijn. De juwelen zijn je eigen vermogens, je eigen kracht om het leven vorm te geven zoals dat bij jou hoort. Ze zijn gevat in het ei, een kosmisch ei, symbool van wederopstanding, gevormd door de transformatie van je verdriet en verlangens. Open je voor een omvattender liefde, de liefde van de moeder IN je, het voedende en koesterende IN jezelf, wat zich volop kan ontplooien omdat je de moeder buiten jezelf een plek hebt gegeven...'
Het wordt opeens lichter en helderder en opeens zie je de deur naar buiten. Je hoeft maar een paar treden naar boven en je kunt de deur door. Buiten in het zonlicht pak je je juweel en ziet dat er iets op geschreven staat; ‘het leven heeft je gebaard en heeft je gewenst, jij mag er zijn…’
