Als er geen partner in je leven is, kun je óf eenzaam zijn, óf genieten van de vrijheid die het alleenzijn oplevert…
Als je bij anderen geen steun vindt voor de waarheden die je diep van binnen voelt, kun je je geïsoleerd en bitter gaan voelen, of feestvieren omdat je visie krachtig genoeg is om zelfs de sterke menselijke behoefte aan goedkeuring door familie, vrienden of collega’s te doorstaan…
Als jij nu in zo’n situatie zit, wees je dan bewust van hoe je verkiest je ‘alleenzijn’ te zien en neem verantwoordelijkheid voor de keuze die je hebt gemaakt…
Wees je eigen licht… uiteindelijk moet ieder van ons het innerlijke vermogen ontwikkelen om ons zonder metgezellen, zonder kaart of gids, een weg te banen door de duisternis…
Als je alleen bent, ben je niet alleen, maar gewoon eenzaam…en er zit een enorm verschil tussen eenzaamheid en alleenzijn…
Als je eenzaam bent, denk je aan de ander, mis je de ander… eenzaamheid is een negatieve toestand…
Je zou liever hebben dat de ander bij je was; je kind, je vriend, je moeder, je geliefde, je echtgenoot… het zou fijn zijn als de ander er was, maar de ander is er niet…
Eenzaamheid is de afwezigheid van de ander…
Alleenzijn is de aanwezigheid van jezelf!
Alleenzijn is heel positief. Het is de aanwezigheid, een overvloedige aanwezigheid… Je bent zo volledig aanwezig, dat je het hele universum met je aanwezigheid kunt vullen….je hebt niemand nodig… Je bent Al-één!
